അധിക നേരമായ് സന്ദര്‍ശകര്‍ക്കുള്ള
മുറിയില്‍ മൗനം കുടിച്ചിരിക്കുന്നു നാം
ജനലിനപ്പുറം ജീവിതം പോലെയീ
പകല്‍ വെളിച്ചം പൊലിഞ്ഞു പോകുന്നതും
ചിറകു കൂട്ടുവാന്‍ കൂട്ടിലെക്കൊര്‍മ്മതന്‍
കിളികളൊക്കെ പറന്നുപോകുന്നതും
ഒരു നിമിഷം മറന്നോ പരസ്പരം
മിഴികളില്‍ നമ്മെ നഷ്ടപ്പെടുന്നോ
മുറുകിയോ നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ താളവും
നിറയെ സംഗീതമുള്ള നിശ്വാസവും
പറയുവാനുണ്ട് പോന്ചെമ്പകം പൂത്ത
കരളു പണ്ടേ കരിഞ്ഞു പോയെങ്കിലും
കറ ചുണ്ടില്‍ തുളുംബുവാന്‍
കവിത പോലും വരണ്ടു പോയെങ്കിലും
ചിറകു നീര്ത്തുവാനവാതെ
തൊണ്ടയില്‍ പിടയുകനോരെകാന്ത രോദനം
സ്മരണതന്‍ ദൂര സാഗരം തേടിയെന്‍
ഹൃദയരേഖകള്‍ നീളുന്നു പിന്നെയും
കനകമൈലാഞ്ചി നീരില്‍ തുടുത്ത
നിന്‍ വിരല്‍ തൊടുമ്പോള്‍ കിനാവു ചുരന്നതും
നെടിയ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണകാന്തങ്ങള്‍ തന്‍
കിരനമെട്ടെന്റെ ചില്ലകള്‍ പൂത്തതും
മറവിയില്‍ മാഞ്ഞുപോയ നിന്‍
കുങ്കുമതരി പുരണ്ട ചിദംബര സന്ധ്യകള്‍
മരണവേഗത്തിലോടുന്ന വണ്ടികള്‍
നഗരവീഥികള്‍ നിത്യപ്രയാണങ്ങള്‍
മദിരയില്‍ മനം മുങ്ങി മരിക്കുന്ന
നരക രാത്രികള്‍ സത്രച്ചുവരുകള്‍
ചില നിമിഷത്തിലെകാകിയാം പ്രാണന്‍
അലയുമര്‌ത്തനയ് ഭൂതയനങ്ങളില്‍
ഇരുലിലപ്പൊഴുദിക്കുന്നു നിന്‍ മുഖം
കരുണമാം ജനനാന്തര സാന്ത്വനം
നിറമിഴിനീരില്‍ മുങ്ങും തുളസി തന്‍
കതിരുപോലുടല്‍ ശുദ്ധനാകുന്നു ഞാന്‍
അരുത് ചൊല്ലുവാന്‍ നന്ദിക്കരച്ചിലിന്‍
അഴിമുഖം നമ്മള്‍ കാണാതിരിക്കുവാന്‍
സമയമാകുന്നു പോകുവാന്‍ രാത്രി തന്‍
നിഴലുകള്‍ നമ്മള്‍ പണ്ടേ പിരിഞ്ഞവര്‍....
ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ "സന്ദര്‍ശനം" എന്ന കവിത
No comments:
Post a Comment